ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

Οίκογενειακή φωτογραφία

Ἀρχή μοι και ὑπόστασις, το πλαστουργόν σου γέγονε πρόσταγμα. Βουληθείς γαρ ἐξ ἀοράτου τε, και ὁρατῆς με ζῶον συμπῆξαι φύσεως, γῆθεν μου το σῶμα διέπλασας, δέδωκας δε μοι ψυχήν, τῆ θεία σου και ζωοποιῶ ἐμπνεύσει....

Ἰωάννης Δαμασκηνός

πές μου τί νά τῆς πῶ, Χριστέ μου,

τώρα συνήθισα μονάχος.

Γ. Σεφέρης

Eί ζωγραφεῖν τίς ἤθελεν σε, Παρθένε

ἄστρων ἐδεῖτο μᾶλλον ἀντί χρωμάτων,

ἵν' ἐγράφης φωστῆρσιν ὡς φωτός πύλη

ἀλλ' οὐχ ὐπείκει ταῦτα τοῖς βροτῶν λόγοις

ἅ δ' οὖν φύσις παρέσχε και γραφῆς νόμος,

τούτοις παρ' ἡμῶν ἱστορῆ τε και γράφη.

Κωσταντ. Ρόδιος, 9ος αίών

Ἄν κάποιος ἤθελε να σε ζωγραφήσει, Παρθένε,

θα χρειαζόταν το φῶς τῶν ἄστρων και ὄχι τῶν χρωμάτων

ὥστε, σάν Πύλη τοῦ φωτός, να σε ζωγράφιζε με φῶς,

ὅμως τα οὐράνια σώματα δεν ὑπακούουν στα λόγια τῶν θνητῶν

με ὅσα μᾶς ἐκχώρησαν οἱ νόμοι τῆς ζωγραφικῆς κι ἡ φύση,

μ΄ αὐτά ὁ ἄνθρωπος θα σ΄ ἱστορήσει και θα σε ζωγραφίσει.

Παράξενο, το βλέπω ἐδῶ το φῶς τοῦ ἥλιου. Το χρυσό δίχτυ

ὅπου τα πράγματα σπαρταροῦν σαν τα ψάρια

πού ἕνας μεγάλος ἄγγελος τραβᾶ

μαζί με τα δίχτυα τῶν ψαράδων.

Γ. Σεφέρης

Καθώς περνοῦν τα χρόνια

πληθαίνουν οἱ κριτές που σε καταδικάζουν'

καθώς περνοῦν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγώτερες φωνές,

βλέπεις τον ἥλιο μ' ἄλλα μάτια.....

Γ.. Σεφέρης

Ποιός μᾶς ἔδωσε το δικαίωμα να κάνουμε τον ἥλιο τον ἀνίδεο μετρητή μας ;

Καί τί 'ναι τα ἡμερονύχτια ; κέρματα πού τα ρίχνουμε σ' ἕναν τρύπιο κουμπαρά ;

Ὀδ. Ἐλύτης

Κὐριε, γνώρισον μοι, και γνώσομαι.

τότε εἶδον τα ἐπιτηδεύματα αὐτῶν.

Ἐγώ δε ὡς ἀρνίον ἄκακον ἀγόμενον

τοῦ θύεσθαι οὐκ ἐγνων...

Ἰερεμίας 11,18

Μεγάλη μου Παρασκευή και πῶς θα σε περάσω

ἀπου 'χεις πέντε ταχινές και πέντε μεσημέρια.....

Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν,

φιλάνθρωπε Δέσποτα,

το τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς.....

Ἵνα γοῦν μη μόνος μένω,

δίχα σοῦ τοῦ Ζωοδότου,

τῆς πνοῆς μου, τῆς ζωῆς μου,

τῦ ἀγαλλιάματός μου.....

Φώτισον ἡμᾶς τῆ ἐλλάμψει σου,

Σταυρέ ζωηφόρε.

Ἁγίασον ἡμᾶς τῆ ἰσχύι σου,

πανσέβαστε Σταυρέ.

και κράτυνον ἡμᾶς τῆ ὑψώσει σου...

πλούσιοι ἐφτώχευσαν και ἐπείνασαν, οἱ δε ἐκζητοῦντες τον Κύριον .......

Ἀνατέλοντος τοῦ ἡλίου στο Κεφάλι.....

Ἐσημειώθη ἐφ΄ ἡμᾶς το φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

Πηγαίνοντας το τάμα στον Ἅγιο Παντελεήμονα....

Πέρασε, κι ἄφησε το φῶς Του......

Πάλι ὁ οὐρανός ἀνοίγει ἐδῶ την πύλη

Πάλι σηκώνει την σημαία

Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρίς φὀβο

Τα μάτια τα πουλιά μαζί μας μπαίνουν..

Γ. Σαραντάρης

'Εφύγανε οἱ άνθρώποι

κι ἀπόμεινε το φῶς τους

Αμετακίνητο το Θαβώρ

γι΄ αυτούς που ξεχιλείζουν από πίστη..

Κάτω στο μονοπάτι που δεν πήραμε

Πρός την θύρα τοῦ ροδόκηπου

Που δεν ἀνοίξαμε ποτέ....

T.S. Elliot

.... Ζωηρό το φῶς

στην μοναξιά τῆς πέτρας...

Κύριε, Κύριε, μή ἐγκαταλείπεις με......

ἁρμονίη ἀφανῆς φανερῆς κρείττων..

Ἠράκλειτος

Νά . . . . . . . το φώς.

Θαλασσινὀ μου ἀγέρι οὐρανοβίγλιζε....

Ζήσιμος Λορεντζάτος

κάπου στα Αστερουσια εχει φώς....

και έστησεν αυτόν επι της γής επόπτην της ορατής κτίσεως, μύστην της νοουμένης, βασιλέα των επι της γής, βασιλευόμενον ἀνωθεν, επιγειον και ουράνιον, πρόσκαιρον και αθάνατον ορατον και νοούμενον, μέσον μεγέθους και ταπεινότητος... Τούτον έθετο μεν εν τω παραδείσω....

Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος..

Ως εδώ ήταν. Ε , δεν ήταν και λίγο....

Πάντων υμών μνησθειη Κύριος ο Θεός.....

εκεί, αναμέσον φωτός και σκότους....

Kυρά Χρυσοδαφνιώτισσα, μεγάλη σου ν΄η χάρη
Με το ψηφί, με το ριγλί, με το μαργαριτάρι,

Σκέπη της θάλασσας
Τιμόνι τ΄ ουρανού
Της γής ανάστα
κ. Ζήσιμος

Μεγάλη υπόθεση το φώς,
να ψηλαφάς στα σκοτεινά το φώς
του κόσμου....

Ζ. Λορεντζάτος

αλλοι τρελαίνονται στα καταφύγια.....

Γ. Σεφερης..

Δύο σταλίκια τα όρια μας......

Εξαποστελείς το πνεύμα σου και κτισθησονται, και ανακαινιείς το πρόσωπο της γής. Δόξα σοι, Πάτερ. δόξα σοι, Υιέ δόξα σοι, το Πνεύμα το Αγιον δόξα σοι, ο Θεός. Αλληλούια